Mauritius (deel 1)

De hoofdstad van Mauritius is Port Louis, dat in 1735 door de Fransen gesticht was en wellicht de naam kreeg van de Franse koning Lodewijk XV.

Wij liggen in de haven van Port Louis aan de kade, wat me tot nu toe erg goed bevalt. Het liggeld voor de boot bedraagt ongeveer 300 roepies per dag (7,65 euro), waarbij je elektriciteit en water kunt pakken, zoveel je wilt! Er zijn douches en toiletten aanwezig en je vuile was kan tegen betalen ingeleverd worden en vaak dezelfde dag weer opgehaald worden. Hiervoor betaal je 80 roepies voor een kilo, wat gelijk staat aan ongeveer 2 euro (er is sprake van een nogal fluctuerende koers).

Bij het verlaten van de kade (er zijn 2 lange kades, waarbij er aan 3 kanten boten wel 2 of 3 dik liggen afgemeerd), steek je de doodlopende weg over en kom je via de kleine parkeerplaats van het hotel bij de toeristen winkels. Hier liggen de prijzen aanzienlijk veel hoger en je kunt er enkel merkkleding kopen. Ook bevinden zich hier een aantal terrasjes, wat eettentjes en een Pizzahut.

Voorbij het toeristische gedeelte kun je op twee plaatsten een ondergrondse pakken. Deze dienen enkel om de drukke weg over te steken. Hierna kom je uit bij het lokale gebeuren, met een vis –en vleesmarkt, een enorm grote groente –en fruitmarkt, vele kraampjes en lui die met een kleedje op de grond hun spullen aan voorbij lopende ‘toeristen’ proberen te slijten.

Bij aankomst te Mauritius kon je de grote letters van de Mac al zien en drie keer raden waar ik de 1^ste avond, ongegeneerd heb zitten schranzen…. Ook ontdekte ik een terras met pina collada op de kaart, maar ze bleken helaas geen ijs te hebben. Ik nam genoegen met een andere cocktail, maar op de weg terug naar de boot, toch nog even een pitstop gemaakt bij een van de duurdere hotels in Port Louis. Ze bleken hier wel mijn favoriete cocktail te shaken en ze waren nog goedkoper dan het tentje waar we zojuist een nietszeggend drankje hadden genuttigd…

Ik lig momenteel al 2 weken in Mauritius en ik maak genoeg mee op een dag. Ik zou kunnen vertellen wat er dagelijks gebeurd, maar dat ga ik dit keer dus niet doen, want voordat ik het weet heb ik weer vele A-4tjes volgeschreven en het moet tenslotte ook leuk blijven om te lezen, niet waar?

Ik heb op de tweede dag een berg beklommen met lui van een andere boot; Top to Top, die zwaar gesponsord worden door onder andere de UN en Victorinox en gedurende hun missie meer aandacht proberen te krijgen voor het globale klimaat probleem. Het is een Zwitsers gezin met vader, moeder en 4 kids, waarvan de jongste net 4 maanden oud is. Lui die lid zijn van dit fonds, mogen gebruik maken van dit schip en zodoende hebben ze 3 gasten aan boord, die hen een paar weken vergezellen. Een van de gasten is een lerares en enkel zij voelde iets voor het beklimmen van de berg. Ook Gil van de Chaotic Harmonie ging mee en we verzamelden ons om 06.00 uur op de kade, waarna we een taxi namen die ons naar de te beklimmen berg bracht.

Het was een intensieve klim en Gil en ik namen het voortouw, daar iemand het tempo aan moet geven en dit kun je uiteraard niet van 4 jarige verwachten. Na veel moois onderweg gezien te hebben zoals wilde apen, hebben we bovenaan op de top wat eten en drinken genuttigd, voordat we aan onze terug reis zouden gaan beginnen. Daarbij hadden ze een kruistocht georganiseerd, om het plastic afval te verzamelen en toen iedereen gereed was, werden de lege vuilniszakken tevoorschijn getoverd en kon de speurtocht naar plastic ingezet worden en werd de terug reis een groot milieu project “wij hebben nu van de natuur genoten en nu moeten we wat terug doen”….

Ik kwam totaal uitgeput terug van de vele uurtjes in de jungle en omgeven door rotsblokken. Het was een mooie ervaring (met enkele pijnlijke blaren) en ik wist ik 1 ding zeker; ik zou die avond heel lekker slapen. Na een lekkere douche genomen te hebben en 2 drankjes verder, ben ik me gereed gaan maken, want ik zou samen met Onno en met Cress en Aiton van de Conversation, die langszij ons lagen een lekker hapje gaan eten in een Culinaire attractiepunt namelijk café restaurant Lambic, die tot groot genot van de heren wel meer dan 150 soorten bier en 50 verschillende soorten whisky in het assortiment hadden.

Het eten was heerlijk en na het nemen van mijn lactose pilletjes, heb ik genoten van het heerlijke dessert. Op de terugweg zijn Aiton en ik nog even het casino ingedoken en hebben daar 3 uur lang de grootste lol gehad. Dit kwam voornamelijk doordat Aiton het hele casino bij elkaar schreeuwde als hij wat muntjes won en deze liet uitbetalen. We hadden de aandacht van het hele casino en ik moest regelmatig mijn buikspieren aanspannen om niet in mijn broek te piesen….. Het was een geslaagde dag en avond dus!

Op een zaterdag avond ben ik de hort op gegaan en heb in diverse tentjes de Pina Collada’s uit geprobeerd, om te ontdekken waar ze de lekkerste hadden ;-) Verder was er niet veel te beleven en op mijn weg terug naar de boot, werd ik staande gehouden om nog even aan boord van de Empire (Noors gezin) een drankje te drinken samen met Aiton, die al de nodige biertjes achter zijn kiezen had zitten. Wederom erg gelachen en hebben nog een voorbijganger weten te strikken om voor ons aan boord gitaar te komen spelen.

Na al een paar dagen in Mauritius te zijn, was mijn pakketje met naalden en teststrips, welke mijn vader had opgestuurd, nog steeds niet gearriveerd. Ook op het postkantoor hadden ze niets voor me liggen en nu begon ik me toch wel een klein beetje zorgen te maken. In de namiddag weer naar het havenkantoor gelopen, maar nog steeds niets. Op mijn weg terug zag ik een DHL bus mij bijna inhalen en besloot hem midden op de weg een stopteken te geven. Mijn actie had hem blijkbaar nogal verrast ;-) en nadat zijn hartslag weer was gedaald en na een gezellig babbeltje kon hij me helaas ook niets meer vertellen, dan dat ik al wist. Ik nodigde hem uit om aan boord nog een drankje te komen drinken en ondanks ik vermoed dat hij aan alzheimer lijdt en ik dingen tientallen keren opnieuw heb moeten vertellen, was het erg gezellig. Ik vertelde hem dat ik toe was aan een dansje en zo zaten Onno en ik een uur later naast hem in zijn DHL-bus, op weg naar Grand Baie, waar we een drankje gingen drinken.

Hij zou ons ook weer terug brengen, maar toen we aan ons 3^de drankje zaten (bleek op zondag geen dansgelegenheid open te zijn, dus moest het bij enkel een drankje laten) lag hij te slapen naast ons in zijn stoel… Joehoe wakie wakie riep ik nog, waarna hij naar de toiletten vluchtte. Bij terug komst werd duidelijk waarom, want met de waterdruppels, die nog van zijn gezicht af dropen, had hij zich hoogstwaarschijnlijk proberen wakker te maken. Ik dacht aan zijn rijstijl op de heenweg en nu had onze DHL man nog een drankje op ook. Onno en ik beoordeelden de situatie als niet veilig en namen een taxi terug.

In de afgelopen 2 weken hebben we diverse werkzaamheden uitgevoerd, waaronder nieuwe startaccu’s, die de oude twee moeten vervangen. Onno wilde de oude 2 weggooien, maar heb hem geadviseerd om deze accu´s als extra accubank voor de lichtaccu´s te gaan gebruiken, dus hier is een nieuw plaatsje voor gezocht. De lekkage van de mastvoet wordt verholpen door een nieuwe laag Spartite, wisselen we de solenoïde schakelaar van de watermaker en spoelen we het hoge druk membraan door met veel water en zeep, wat straks op zee weer moet resulteren in een operationele watermaker. Het water in de haven is helaas niet schoon genoeg en op verstopte membranen zitten we natuurlijk niet te wachten, dus zullen we deze pas op zee kunnen testen. Ook een nieuwe dynamo geplaatst en de kapotte laten reviseren. Daarnaast heb ik ook een goedje gekocht, om al het houtwerk weer mooi te maken en het resultaat mag er zijn!!

De klim in de mast stond nog op het lijstje en is uitgevoerd, waarbij ik ondertussen volop heb kunnen genieten van het mooie uitzicht. Helaas kon ik niet alles repareren en zullen er eerst nieuwe onderdelen besteld moeten worden.

Schoonschippen hoort natuurlijk ook tot het uitvoeren van werkzaamheden en heb ik lekker de dekzwabber uitgehangen.

Ook in mijn creatieve bui, mijn probleem voor het licht in mijn slaapvertrek opgelost en na passen, meten, knippen en plakken, kon mijn luik weer terug geplaatst worden en ziet het er gezellig en een stuk donkerder uit!

Al enkele dagen had ik erg veel last van buikpijn en was een doktersbezoek noodzakelijk. Na een consult bij de dokter en een bijbehorend lichamelijk- en bloedonderzoek in het laboratorium te hebben gehad kreeg ik na 2 dagen mijn uitslag. Ik ben op diverse dingen onderzocht en mijn bloedwaarden bleken gelukkig binnen de toleranties te liggen (sommige iets te laag, maar dit kon komen door mijn medicijn gebruik). Een hele geruststelling dus en na het aanpassen van mijn eten en het vernieuwen van het water in de tanks aan boord (dronken nog steeds van het regenwater wat we in Rodrigues hebben geladen) werd het met de dag beter.

Een culinair hoogtepunt was de supermarkt Jumbo en een Appie Heijn extra large is daar niets bij! Wat een schappen en zoveel keuze, dat het kiezen van een product een hele opgave wordt…. Mijn favoriete afdeling in deze giga supermarkt, was uiteraard de kaas afdeling. Ik had al in geen twee maanden kaas meer gegeten en op deze afdeling lagen hele kazen van de merken Gouda, Maasdammer en nog 2 Nederlandse bekende kazen. Er ging een wereld voor me open, want normaliter gaat er geen dag voorbij, zonder dat Celesie kaas eet (volgens mij heet dat een kaasverslaving). In een oogopslag wist ik al van welke kaas ik een groot stuk wilde hebben. Toch hield ik me van de domme en wilde eerst van een aantal kazen een stukje proeven. Heerlijk! Toen de keuze was gevallen op 2 heerlijk, gerijpte en belegen kazen, werd de glimlach van de dame achter de counter opeens weer oprecht, daar ze doorhad dat ze al die moeite niet voor niets had gedaan…. In het bezit van totaal een halve ronde kaas en 25 euro lichter, zat ik op de terugweg in de bus met een big smile op mijn gezicht, al dromend over een pistoletje met heerlijke kaas!

De zaterdag avond die volgde, heb ik mijn nieuwe jurkje aangetrokken en ben ik wederom de hort opgegaan. Dit keer wist ik waar ik zijn moest, want ik had van een ober de week ervoor te horen gekregen dat ik in het hotel wat tegenover ons lag, moest wezen om een dansje te kunnen doen. Daarvoor moest ik wel een water taxi nemen en lucky basterd die ik ben, hoefde ik er niets voor te betalen…

Het was er gezellig en de muziek klonk top! Het was dus ook erg jammer dat om 02.00 uur de lichten aangingen en het feest afgelopen was. Ik stond in gezelschap van een aantal heren en zij vertelden mij dat er een goede afterparty was die nacht en dat ik met hen mee kon rijden en ook nog ´thuis´ gebracht zou worden. Uiteraard wilde ik daarheen, maar zonder auto kon je daar niet komen en ik kon wel een taxi nemen, maar ik wilde de 50 euro taxikosten eigenlijk niet uitgeven…..

Ik vroeg de bewakers of zij de heren kenden en of het veilig was om met hen mee te gaan. Het schenen degelijke heren te zijn, die al jaren daar op zaterdag avond kwamen en ik zou in goede handen zijn. Tja, er kan van alles gebeuren en zeker als vrouw alleen in een vreemd land en dan ook nog met een aantal gasten de hort op willen gaan (dacht nog even aan Nathalie), maar ik besloot de gok te wagen. En gelukkig, want ik heb een heerlijke nacht gehad en ik werd als VIP behandeld hihi. Ik ben zelfs achter de bar gekropen en heb mezelf geheel gratis de hele avond van de meest lekkere drankjes voorzien. Mooier kan het toch niet? En dan ook nog om 7 uur ´s ochtends op 20 meter van de boot afgezet worden…. Volop genoten dus!

Na 3 uurtjes slaap werd ik gewekt, om met Cress, Irene, Aiton (van de Conversation) en Johanna (uit Noorwegen) mee te gaan naar de horseracing. Elke zondag is dat hier een groot spektakel en wordt er door iedereen flink wat geld uitgegeven. Ik had door de nog steeds aanwezig alcohol in mijn bloed enigszins wat moeite om wakker te worden, maar gaan zou ik!

Aangekomen bij de paardenrace, bleken de dames gratis entree te verkrijgen en bij binnenkomst werd ook duidelijk waarom. Tussen de honderden mannen bleken wij een van de weinige dames te zijn! De dames die er waren, stonden met jaren 60 jurken en Maxima hoeden op de aanwezige balkons te wapperen met hun waaiers (zo niet 2011).

Ik wilde tussen al die mannen ook wel een wedje leggen en bood 20 roepies (0,51 euro) op nr 5. Iedereen heeft daar een boek voor nodig met de nodige informatie over de aanwezige paarden, maar ik besloot op mijn gevoel af te gaan. Je kunt dan nog kiezen voor to win (dan moet nr 5 winnen om geld te innen) of voor place (dan zou nr 5 bij de eerste 3 moeten eindigen). Ik koos voor to win en wat denk je…. Nr 5 won!

Ik verdubbelde mijn 20 roepies naar 40 en daar ik lekker op dreef was, besloot ik nog een wedje te leggen voor de volgende race (10 wedstrijden per dag). Ik koos voor nr 10 en joehoe…. Weer raak en had ik mijn 40 roepies verhoogd naar 84 roepies. Nog maar een keertje dan…. Ik besloot nu op 2 paarden te gokken en gelukkig maar want slechts een kon winnen en dat gebeurde ook. Nu was ik in het bezit van 135 roepies!

Bij de 4 race had ik minder geluk en verloor ik er 50. Ik vond het wel welletjes geweest en met mij de rest van de groep ook. Ik verliet de paardenraces met 135-50-20 (inleg) = 65 roepies en had zojuist 1,66 euro winst gemaakt (mijn broodje die ik daar gegeten had, was nog duurder) ;-)

Als laatste wil ik iets vertellen over de trip naar Grand Baie, die we met de Conversation hebben gemaakt. Zij wilden daar voor een paar dagen voor anker gaan liggen en hadden naast Onno en mij ook nog de 2 broers uit Jersey, Johanna uit Noorwegen en Conner uit New Orléans uitgenodigd om hen te vergezellen tijdens de 5 uur durende trip. Iedereen zou iets meenemen voor de lunch, die we varende zouden gaan nuttigen en iets voor de bbq voor die avond. Een soort potluck, maar ditmaal op het water.

Het was super gezellig en dat resulteerde onder andere in het bier tekort bij aankomst te Grand baie. Hier ben met Aiton en Connor nog even met de dinghy de wal opgegaan, op bier en lekker versnaperingen aan te schaffen. Bij terugkomst was Cress al bezig met de bbq op de juiste temperatuur te stoken en verzamelende de dames zich beneden in het kombuis, om het eten voor te bereiden en op te dienen.

Rond de klok van 22.00 uur was het mooi geweest en werden we door Aiton met de dinghy naar de wal gebracht, waar we met zijn vijven de taxi terug zouden pakken naar Port Louis. Ik word daarbij met de dag beter in het afdingen en wist van de gevraagde 1000 roepies, 800 te maken.

Tot zover mijn eerste deel van Mauritius. Ik lig hier nog zo een 3 weken, dus wordt vervolgd!