FORTALEZA

Aangekomen op het vliegveld van Fortaleza namen we de taxi naar het Marina Park Hotel. Achter dit geweldig grote hotel lag de aanlegsteiger met 8 zeiljachten, waarvan Bubbles als laatste in de rij lag afgemeerd.

We liepen langs een zeer uitnodigend zwembad en via losse steiger bereikten we Bubbles, die na menigmaal roepen, onbemand bleek te zijn. Door het gesjouw met onze koffers, was onze lichaamstemperatuur aardig opgelopen en zou een plons in het zwembad ons beide meer dan goed doen!

We waren blijkbaar een beetje blijven hangen in mijn steunkousactie in openbare ruimte en begonnen ons op de steiger om te kleden en onze kledingstukken te verruilen voor onze bikini. Maar net zoals op het vliegveld, trokken we ook ditmaal de aandacht van vele mannen op het gigantische schip naast ons en werden voor de laatste 'loodjes' toch maar even de braziliaanse vlaggen tevoorschijn getoverd...

Via de dinghy gooiden we de koffers op het voordek, om nog geen 4 minuten later na een heerlijk verfrissende duik, Alex en Diego een dikke knuffel te geven. Blij om hen weer te zien en het voelde alsof ik nooit was weggeweest!!

In het zwembad leerde ik ook gelijk de lui van de andere jachten kennen en zat ik in tegenstelling tot het begin van mijn zeiltrip nu niet te midden van 50+ers, maar in een leuke, grote groep mensen van mijn leeftijd!

Voor die avond was er een bbq georganiseerd, welke aan boord van Mila werd gehouden. Het was erg gezellig en wat voelde het geweldig om weer terug te zijn op een boot, omringt door andere zeilers. Echt mijn dag kon niet meer stuk!

De volgende morgen was iedereen al vroeg uit de veren, want er stond een hoop op de planning. Rebecca en ik namen de was voor onze rekening, verzamelde de bergen was van de heren en van onszelf en namen de taxi naar een doe het zelf wasserette.

We vulden 5 wasmachines en na 45 minuten wachten, vulde we 3 volle bedrijfsdrogers. Binnen een kleine 2 uur hadden we alles opgevouwen en in tassen ingepakt, zat onze eerste missie erop en namen we de taxi terug naar de haven.

Toen iedereen weer terug aan boord was van zijn of haar opdracht, was het tijd voor de grote en de vele aankopen in de supermarkt.

We liepen met zijn allen naar het centrum (ik drijfnat, omdat ik met kleren en al het zwembad in was gedoken) en aten we heel verstandig eerst een lekkere hap in een lokale toko. Na deze goed gevulde lunch bezochten we een gigantische kerk en bleef het enkel bij het maken van wat foto's, want ik kon er helaas geen kaars kopen, aansteken en even stilstaan bij de dierbare personen, die ik de afgelopen jaren verloren heb.

We namen een taxi naar de giga supermarkt en voordat we het wisten, loodsten we 3 volle winkelwagens in een treintje naar de kassa! Met 33 pakken koek, zouden Diego en ik (de koekiemonsters) de week vast wel doorkomen ;-)

# Onze favouriete koeken hier in Brazilie zijn van het merk Amori (love) en is "Give me some love" aan boord van Bubbles een kreet die gedurende de dag regelmatig geroepen wordt #

Tegen het einde van de middag, leende ik samen met Rebecca de laptop van Alex, om na een loopje van 15 minuten, in een park gratis gebruik te maken van de WIFI verbinding van een eettentje, waarvan de boys het wachtwoord hadden weten te bemachtigen.

We gingen op zoek naar het programma, om de foto's op de geformateerde sd kaart weer terug te krijgen. Tijdens onze zoektocht en download acties, kwamen de boys Alex, Jack en CJ ons onverwacht nog even gezeldschap houden, maar toen het hen allemaal maar te lang duurde, gaven ze ons een preek over onze veilligheid, beloofde wij de laptop van Alex met ons leven te beschermen tegen rondlopende dieven en verlieten ze het inmiddeld donker geworden park.

Ditmaal kregen we het in 1 keer voor elkaar en kregen we alle verwijderde foto's weer in ons beeldscherm te zien. Na het maken van een vreugdedansje, sloot ik mijn externe hardeschrijf op de laptop aan voor het opslaan van de foto´s, kregen we opeens de melding dat we eerst even 40 dollar moesten dokken! Nou zijn die foto's me echt wel 40 dollar waard en daarbij kunnen Rebecca en ik de kosten delen, dus 15 eurootjes is top, maar ik ben op reis en daarbij een hollander en als iets voor nop kan, graag....

Na een nieuwe zoekactie vonden we een ander programmaatje en zo zie je maar, dat je soms even verder moet kijken dan je neus lang is, want een 1.5 uur later, zaten we aan boord van Bubbles met een heerlijk glas rode wijn, te toosten op een gratis en goed einde.... We hadden 90% van alle foto's terug!!!

Met net 2 slokjes wijn achter onze kiezen, kwam Alex aan boord en gaf ons de opdracht om alle rotzooi, tassen en ander in beslag nemende goederen in de V-berth te proppen, want binnen 10 minuten zouden er en man of 12 aan boord komen voor het 'afscheids' feestje van Jack en zou zijn first ocean crossing pasport door Alex uitgereikt worden.

Steeds weer sta ik te kijken van de hoeveelheid mensen, die je in een boot gepropt krijgt!

Het was wederom een gezellige avond en een zeer geslaagd feest. Helaas was er een klein incidentje met betrekking tot de benodigde bloed vingerafdruk, maar eind goed al goed en hield ik na afloop met de overgebleven (nog wakker zijnde) fanatiekelingen, een kleine afterparty in het zwembad voor een nachtduik.

De volgende dag trakteerden we onszelf in het centrum allemaal op een softijsje, aten we in dezelfde toko weer een goed gevulde lunch en namen we een laatste duik in het zwembad.

Aan al het leuks komt ooit een einde en was het moment voor ons aangebroken, om naar zee te vertrekken.

Na het uitwisselen van facebook gegevens en emailadressen (daar ik een baan kreeg aangeboden en dit wellicht voor volgende jaar, best interessant zou kunnen zijn), gaven we iedereen een dikke knuffel en moesten we ons gereed maken voor een niet al te makkelijk vertrek. De hoofdmotor werkte niet, maar met een goed plan van aanpak en een nog beter teamwork, kregen we het voor elkaar om vol gas met de 15 pk buitenboord motor op de dinghy, welke we vastgebonden hadden aan BB zijde van het schip en met 2 man aan de ankerkettingen, de haven van Fortaleza te verlaten en namen we met een hoop getoeter afscheid van de heren op de kade.

Eindelijk na 3 weken weer terug naar zee!!