HOUT BAY (DEEL 2)

In dit tweede deel ga ik gelijk van start met een gezellig, maar vooral een super avondje stappen. We hadden gehoord dat Club 31 te Cape Town zeker de moeite waard was en zodoende liepen we door Longstreet, op zoek naar deze club.

Na 20 minuten zoeken, vonden we eindelijk deze tent en onze opperbeste stemming vielen in duigen toen ons te toegang werd geweigerd. Wederom was het Alex en ditmaal niet om zijn baard, maar vanwege zijn slippers, want de dresscode van deze bewuste club lag iets hoger. Ik die naast hem stond op mijn havanna slippers, mocht wel naar binnen, want voor vrouwen golden er andere regels….

Teleurgesteld maakten we rechtsomkeert en al lopend discussieerde we over plan B. Toch nam Alex er geen genoegen mee en ging terug naar de club, om het nog een keer te proberen.

En zo stonden we 10 minuten later in onze eigen VIP lounge set en uit de boxen knalde geweldige muziek! Ja dit werd hem wel!! We waren toegelaten op 1 voorwaarde en wel, dat we 2000 rand moesten spenderen die avond aan drank, maar dan hadden we wel onze eigen vip gedeelte…

De avond beschreven in 3 woorden: Great, Super and Perfect!!

Zuid Afrika staat bekend om haar wijn, dus dan moet je toch op zijn minst naar een wijnproeverij zijn geweest. Reed wilde een foto maken van een bekende boom en we wilden allemaal een braai meemaken in een van de armste wijken en met deze things to do op het lijstje, gingen we in de gehuurde minivan op pad.

De boom vonden we uiteindelijk niet en hadden ook geen zin om te zoeken, dus namen we genoegen met een kodak-momentje met een kerstboom (de beste man had er ook maar 1 en was daarmee tevens het enige verkooppunt langs de weg).

De wijnproeverij was hilarisch, wat ik aan mezelf te danken heb. Er was geen rondleiding en dat maakte het niet echt bijzonder of beter gezegd nog niet interessant. Enfin, zit je aan een tafel, alsof je in een alledaags restaurant zit, krijg ik me toch een slappe lach… Echt alles was grappig en soms lachten de boys mee, al zullen ze misschien wel gedacht hebben ‘ohw my god’... Als ik eraan terug denk, heb ik weer een glimlach van oor tot oor. Een super middagje dus en uiteraard de wijn niet uitgespuugd, wat het allemaal nog gezelliger maakte!

Tegen de klok van 6 vonden met behulp van een man die ons de weg wees, het dorpje Guguletu, waar we een lokale braai wilde meemaken. We hebben gedanst, gelachen, gedronken en gegeten en het sfeertje was gewoon super! Sta je daar als blanke bleek scheet tussen de lokalen, maar het was een groot feest en iedereen was gelukkig en wat heb ik hier voornamelijk een aantal heren goed zien dansen. Echt ik keek mijn ogen uit en heb genoten. Erg werd door een dj muziek gedraaid, waarbij zijn draaitafel een bij elkaar geraapt zooitje was, maar zijn muziek was geweldig! Wow.

Buiten in een grote tent werd ook er ook weer super lekkere muziek gedraaid en stonden we in het middelpunt van de belangstelling.

Zo zie je maar dat iedereen ons het idee, om naar een armoe wijk te gaan, uit het hoofd probeerde te praten, omdat het gevaarlijk is en toch zijn we daar heen gegaan en hebben we een super braai ervaren.

Een paar dagen later zat mijn Bubbles tijd er bijna op en had ik nog niets anders gevonden. Ik had al wel wat contacten gemaakt met omliggende schepen, die mij bij gebrek aan een ‘onderkomen’ een slaapplek aanboden. Zo ook Garon, een 30 jarige licht getinte Afrikaanse man, die naast Bubbles lag met zijn eigen zeilboot en net terug was van een Delivery (hij vaart boten van A naar B). Het klikte goed tussen ons, dus voorzag voor de week die volgende niet veel stress bij het eventueel niet vinden van iets nieuws.

Een dag of 3 later, kwam er een bekende boot de haven binnen op 3 boxen verwijderd van Bubbles. Het waren Onno en Karen op de Sogno ‘d Azul! Die had ik na Durban niet meer gezien.

En hoe verassend sommige dingen kunnen lopen, verliep dit net zo en nam ik na enkele dagen weer intrek aan boord van de Sogno ‘d Azul (al sliep ik tot eerste kerstdag nog steeds op Bubbles (het beëindigen van iets leuks is soms gewoon erg lastig).

Onno gaat naar Brazilië en ik dus ook. Vanaf daar zie ik het wel weer maar voorlopig zit ik goed en blijft de Sassemse zeilchick nog even zeilen!!

Een van de omliggende bergen van Hout bay is Chapman’s Peak en staat bekend om de wereldberoemde Chapmans peak drive, die uit de bergwand is uitgehouwen en die vele jaren gesloten was en begin 2004 met controversieel tolhuisje heropend werd. Je kunt de berg ook beklimmen en deze route is onlangs nog gerenoveerd om de veiligheid van de reizigers te garanderen.

Tijd dus voor een hike en zo stond ik, met de inmiddels gearriveerde familie van Alex, in een namiddag onder aan de Chapman’s peak, gereed voor de klim naar boven. Dit keer gaf zou ik niet opgeven en daarbij had ik een doel; de zonsondergang boven aan de berg.

Ik heb gerend, gesprongen, gezweet en gevochten, maar ik heb vanaf de top van de berg, een super mooie sunset gezien. Onderweg nog iets leuks meegemaakt, want Alex en zijn 2 broers lagen iets voor mij al scheelde dat bijna niets! Daar kwam Alex ook achter, want hij stond in zijn naakie (wel zijn sokken aangelaten) te poseren voor de camera, wat ik dus allemaal meemaakte vanachter een struik. Zijn broers (trouwens een leuke familie) en ik lagen dus ook in een deuk toen hij na 10 minuten vroeg: ‘He guy’s where is Celes’? Whahaha uhmm here!!

Waarschijnlijk ook weer een gebeurtenis, waardoor die hike me altijd zal bijblijven! Ik heb zelfs de foto’s (moet zeggen dat ze goed gelukt zijn), maar ik zal Alex sparen (of jullie ;-) en die foto’s overslaan met het uploaden van mijn blog… ;-)

Die avond ben ik met Alex, zijn familie en Diego uit eten geweest bij de Mexicaan en wat was het gezellig! Met 8 man aan een tafel, schalen vol met mega Dorito’s gevuld met de heerlijkste combinaties en dronken we Caiparinha’s. Het voelde zelfs alsof ik gewoon thuis aan de eettafel zat met al mijn broers en zusje, je weet wel zo een vertrouwd gevoel (thuis enkel geen Caiparinha’s …). Wederom een geslaagde dag!

Op de dag voor kerkst had Alex samen met zijn familie een goede doelen dag georganiseerd. Hij nam  een  groep kansarme kinderen van 6 t/m 16 jaar onder begeleiding van een aantal bergeleiders mee, om een aantal uurtjes te varen aan boord van Bubbles, werd er bij de Fishermen’s Wharf, voor idereen een portie fish and chips besteld en had hij hierna nog 2 activiteiten voor hen in petto. De broer van Alex acteerde de hele dag als kerstman en was de hele dag druk met handjes schudden en zijn kussen onopgemerkt op zijn plaats probeerde te houden.  Wat een geweldig idee van Alex en zijn familie!

’s Avonds ben ik samen met Diego en de Rust familie naar de kerk in Cape Town geweest, om een kerstmis bij te wonen. Deze duurde uiteindelijk bijna 3 uur en had ik gehoopt op wat meer spektakel met een klein gospelkoor of zoiets. Daarbij heerste er voor mij een beetje een chaos, doordat de diashow via een flatscreen werd gepresenteerd en de man die deze diashow via zijn laptop moest bedienen, volgens mij niet zo goed wist, hoe een computer werkte. De dia’s kwamen hierdoor in de verkeerde volgorde of helemaal niet en werden de liederen dus niet echt met veel overtuiging gezongen.

Op de terug weg hebben we in het appartement van de familie nog ijs en taart gegeten (nee ik dus niet, want ik was mijn pillen  vergeten mee te nemen) en werden er surprise eieren uitgedeeld en had ik daarmee mijn eerste (en enige) kerstcadeautje te pakken;-)

Terug in de haven hebben we i.p.v. een kerstboom, Bubbles maar versiert…

Mijn kerstdagen waren niet echt bijzonder en daar had ik ook op gerekend. De eerste kerstdag ben ik met Alex bij zijn familie in het appartement wezen lunchen. Ze waren de dag ervoor al begonnen met het voorbereiden van een kerstlunch en dit was te zien!

Ook erg leuk, dat ze me hiervoor uitnodigden en ik toch enigszins een kerstgevoel, het samen zijn, heb mogen ervaren.

’s Avonds ben ik met Onno een borrel gaan halen op de jachtclub en hebben we genoten van een ondergaand zonnetje.

Op 2^de kerstdag werd ik wakker gebeld door Alex, maar voordat ik doorhad dat Bubbles op het punt stond te vertrekken naar Cape Town, waren ze al los gegooid en kon ik niet anders dan zwaaiend vanaf de Sogno, de boys gedag zeggen en hen al schreeuwend te beloven om oud en nieuw in Cape Town met hen te vieren. Zo zie je maar, van uitstel komt afstel… Maar goed, ik zou ze nog zien dus komt de afscheidsknuffel wel als we met de Sogno ook in Cape Town lagen.

De rest van de ochtend en een groot deel van de middag heb ik Garon op zijn boot geholpen met het schuren van al het houtwerk, onder het genot van een lekker wijntje. Niet echt een bezigheid voor de 2^de kerstdag, maar ik zat wel heerlijk in het zonnetje in mijn bikinitop en al nippend van mijn rode wijn, met Garon (al schurend) de grootste lol gehad. Lekker om de kerst eens heel anders te vieren, want je kunt het gehele jaar, aan dierbare laten zien, dat je om hen geeft, maar je kerst doorbrengen in een bikini op een boot en bij een Amerikaanse familie in een appartement is een unieke ervaring…

Ik heb trouwens geen eens schoenen, laat staan pumps en een kerstjurk met havanna slippers gaat tegen mijn principes in) ;-)

Ik sta intussen ook bekend als Celes, the crazy Dutch girl en scheen voor vele dagen het gespreksonderwerp van de dag te zijn… Maar is het nou echt zo gek dat een jonge vrouw het gewoon leuk vind om te klussen en een onbekende graag een helpende hand aanbied, met het fixen van een kabel, het solderen van een schakelaar, het zetten van zeilen of het schuren van houtwerk en dan nog gratis ook… Het werd rondom Bubbles en de Sogno dus ook opeens wel heel erg druk en kreeg ik diverse uitnodigen. Zo werd ik ook op een avond door een Afrikaans stel uitgenodigd aan boord van hun catamaran, voor een diner. De dag ervoor was ik al aan boord geweest met mijn laptop, want hij hoorde mijn muziek (aan boord van Bubbles) uit de speakers knallen en dat wilde hij maar al te graag, allemaal hebben…

Zo eet je weken uit een hondenbak en zo zit je aan boord van een groot, duur en geweldig gestylde  catamaran en kreeg ik me toch een bord voor geserveerd. Wow! Het was een en leuke gezellig avond en zo stapte ik rond de klok van 1 weer veilig op mijn ‘eigen’ bootje.

Kortom Hout Bay was geweldig en nu ik weer een nieuwe boot heb gevonden en mijn reis nog niet ten einde is gekomen, hoop ik nog veel van zulke mooie en unieke dingen mee te maken. Op naar Cape Town!