DURBAN

In de afgelopen maanden heb ik steeds tijd doorgebracht in afgelegen buitenposten en is het aankomen in Durban, mij als futuristische metropool met aan de waterkant een skyline van hoge gebouwen en de multi-gekleurde gestapelde containers en kranen van de 9de grootste haven ter wereld. Het ziet eruit als een gigantisch lego land.

Als ik na aankomst te Durban over de steigers naar box C60 wandel, zie ik een min of meer bekende boot afgemeerd aan de international Jetty. Het blijkt de ‘Guppy’ te zijn. Jawel, het inmiddels wereldberoemde Nederlandse zeilmeisje is in Durban. Ze heeft een ligplaats naast Onno en het past allemaal maar net in deze box. Zo liggen er opeens twee Hollanders naast elkaar in de jachthaven van Durban. Alhoewel, zij vaart natuurlijk onder Nieuw Zeelandse vlag, omdat ze een dubbele nationaliteit heeft. Ze heeft het er in ieder geval maar druk mee en is het een komen en gaan van persmuskieten en hoogwaardigheidsbekleders van de diverse nautische instellingen.

Zoals sommigen van jullie misschien al gehoord hadden, ben ik in Durban weer aan boord gestapt van de Sogno ‘d Azul, om Onno een helpende hand te bieden bij het herstel van de schade aan zijn boot. Hij is in een storm terecht gekomen (ik heb in dezelfde storm gezeten, enkel aan boord van de Chaotic Harmony), welke helaas veel schade aan zijn boot heeft achtergelaten. Hij heeft uiteindelijk de noodknop moeten bedienen en is gered door een tanker, die de boot naar Durban heeft gesleept.

Ik ben overdag lekker bezig geweest met het uitvoeren van reparaties en met het schrijven van mijn blog over mijn weekje backpacken. Een betere haven had ik niet kunnen uitpikken hiervoor, want ik vind Durban geen leuke stad, het regende elke dag en het was erg koud. Zelfs de lokale afrikanen wisten niet wat er gaande was met betrekking tot het weer. Daarbij werd ik door iedereen die ik sprak gewaarschuwd voor mijn veiligheid. Ik zou niet alleen de stad in mogen gaan, als ik naar de stad zou gaan moest ik enkel wat geld in mijn bh meenemen en geen handtas meeslepen en ik zou zo min mogelijk moeten proberen te praten, daar ze aan mijn accent zouden kunnen horen dat ik een toerist ben en dan als doelwit zou fungeren. Nou das een lekkere instelling.

Ik ben uiteraard wel gewoon naar de stad gegaan met mijn eigen tactiek. Muziekje op, zonnebril op de neus, handtas onder de arm, niet voor elke etalage stil gaan staan (zoals een toerist) en lopen alsof je een missie hebt. Nou het heeft gewerkt (al voelde ik me regelmatig zeer onprettig). Zelfs in een winkel bij het afrekenen van een bh. Ik rits mijn tas open en bij het trekken van mijn portemonnee gaat de verkoper toch partij moeilijk doen en hele discussie beginnen, over de maat van de bh. Het zou volgens hem niet de juiste maat zijn….Thank you sir, but the size is good! Het volgende moment liepen de rillingen over mijn rug en kreeg ik het Spaans benauwd. De verkoper bleef me maar doordringend aanstaren en achter mij hadden zich nu 2 mannen verzameld. Ik kreeg het gevoel elk moment te moeten gaan vechten voor mijn handtas, om deze in eigen beheer te houden. Mijn angst sloeg vrijwel daarna direct om in een vorm van woede, want ellow…al zou het mijn maat niet zijn, ik mag toch zelf wel bepalen welke kleur, vorm  en maat bh ik koop!?! Geïrriteerd vertelde ik hem ‘Men, i just tried this brah in the fitting room and the size is perfect’! Niet veel later kon ik mijn ik-ben-geen-toerist houding weer aannemen en liep ik met mijn witte behaatje de winkel uit.

Tijdens mijn verblijf te Durban heb ik mezelf ook heerlijk op een fullbodymassage, een kappersbezoek en een gezichtbehandeling getrakteerd. Ook heb ik een avond doorgebracht in een lokale sportschool en wel zo lokaal, dat ik de enige meid en de enige blanke was. Ik heb trouwens die nacht wel heerlijk geslapen, daar ik eindelijk weer eens intensieve lichaamsbeweging heb gehad.

Verder heb ik zelf de kapper uitgehangen, een kado creatie gemaakt voor de Chaotic Harmony, om hen te bedanken voor mijn tijd daar aan boord en heb ik dracula kunnen imiteren door een uitgescheurde lip.

In deze haven heb ik ook voor het eerst geskyped met Nederland. Lekker verantwoord Nederlands lullen met mijn vader, moeder en mijn zusje. Super!! Leuk om te horen hoe het er thuis aan toe gaat en helemaal leuk om de live videobeelden te zien!

Twee dagen later ben ik ook nog tijdens een diner-date van mijn vriendinnen, waar ik niet bij kon zijn gebeld en heb ik ze bijna allemaal eventjes aan de telefoon gehad. Greattt!

Elke donderdag en vrijdag is het Brai avond (Zuid-Afrikaanse barbecue) bij de plaatselijke jachtclub. Er werden zee verhalen uitgewisseld en nog belangrijker, het uitwisselen van contacten en nuttige informatie.

Op een van deze avonden kwam ik Alex tegen, een 27 jarige Amerikaan, die al 3 jaar van huis is. We raakte in gesprek en toen hij hoorde dat ik op zoek was naar een nieuwe boot, offerde hij mij een plekje op zijn boot aan. Ik zou niet mee kunnen naar Brazilië, daar zijn familie rond de kerstdagen op visite zouden komen, maar in ieder geval wel mee naar Capetown. De bemanning zou bestaan uit Reed en Diego (die nog moesten arriveren per vliegtuig), Alex en ik. We spraken voor de volgende dag af op zijn boot genaamd Bubbles. Hij was op dit moment nog alleen op de boot en kon wel een helpende hand gebruiken bij het zetten van zijn zeilen en zo kon ik mooi gelijk even een kijkje op Bubbles nemen.

Vier dagen later zaten de werkzaamheden op de Sogno ‘d Azul erop en liep ik met mijn koffer over de steigers op weg naar boot Bubbles.

Reed uit Minnesota (vriend van Alex) was intussen al gearriveerd en maakte zijn tweede bezoek aan Bubbles (zijn eerste was in Papoea-Nieuw-Guinea). Ik arriveerde als 2^de bemanningslid als een newbie en zoals Alex me beschreef aan zijn vriend; Dit is Celesta uit Nederland, gediend als matroos in de Nederlandse marine (Golf van Aden en de Perzische Golf gebied) en zij was de top schutter op de .50 kaliber (Amerikanen kunnen soms zo heerlijk overdrijven).  De volgende dag kwam ook Diego van de Galapagos eilanden aan (hij is net 20 maar al een Bubbles veteraan met meer dan 4000 mijl gevaren in de Stille Oceaan).

Tijdens ons eerste gezamenlijke uitje werden we meegenomen door de Aliwal school net ten zuiden van Durban, om te gaan duiken met haaien. Ik had mezelf buitenspel gezet, want tijdens het ontwaken had ik geen goed gevoel over deze duik en besloot ik wel mee te gaan, maar het duiken aan de anderen over te laten.

Zij die wel doken vonden tijdens de eerste duik een aantal gescheurde haaientanden en tijdens de tweede duik werden ze gedropt in een Feeding Frenzy van meer dan 50 haaien (zelfs een paar grote tijger haaien) en heeft Alex zelfs van een van hen een kopstoot gekregen..!

Op de terugweg in de rhib, zagen we nog een hele grote groep dolfijnen naast de boot zwemmen en zijn we natuurlijk allemaal het water in gesprongen. Blijkbaar waren we niet interessant genoeg, want ze gingen er helaas al heel snel weer vandoor. Goed neemt niet weg dat het werelds was.

’s Avonds zijn we aan het happy hour-en gegaan en hebben we een klein feestje gebouwd ter eren van de nieuwe bemanning.

De dag voor vertrek besloot Reed om niet mee te zeilen naar de volgende haven, daar hij op de rhib al zo zeeziek was dat hij groen en geel zag. Er waren wel 2 andere personen zeer geïnteresseerd in een plaatsje op Bubbles en hadden we zo net voor vertrek plots een heel andere bemanning gekregen te weten; Juliana, een 23 jarige Colombiaanse meid en Elly, een 18 jarige Zuid-Afrikaanse blanke meid die in Florida is opgegroeid en nog nooit heeft gezeild. Voordat zij mee mocht aan boord van Bubbles, wilde haar vader (zelf een fervent zeiler) om 06.00 uur eerst de boot inspecteren en kennis maken met de kapitein Alex. (Uitslag; toestemming verleend).

Om 7 uur hebben we ons vertrek met 3 keer toeteren aangekondigd en vertrokken we met een internationale bemanning; een Amerikaanse, Nederlandse, Zuid-Afrikaanse, Glapaganian en Colombiaanse naar zee. We spreken weliswaar niet allemaal dezelfde moedertaal, maar hadden toch een ding gemeen; Weg uit Durban en lekker gaan zeilen!!