Vertrek naar Australie

Het begin van mijn avontuur.

Het begon al met een super mooie crematie van mijn lieve ome Vic. Wat een geweldige man was. Na deze mooie en zeker ook emotionele crematie, werden er kaarsjes uitgedeeld, welke ik voor hem ga aansteken op mijn eerste echte zeilende bestemming. Ik had deze natuurlijk ook kunnen branden in Darwin (Australië), maar daar ik hier per vliegtuig ben gekomen, vind ik het niet het juiste moment en ook zeker niet de juiste bestemming. Ik wil hier een bijzonder moment voor uitkiezen!

Door mijn broers, zusje en mams naar Schiphol gebracht, waar Tom me nog geholpen heeft met inchecken. Ja hoor je raad het al….me tas was te zwaar en nadat ik een paar slippers en een pakketje met vochtige washandjes uit me tas had gevist, verdween deze uit het zicht via de lopende band. Nog even snel buiten een strootje gerookt, een paar keer cheese geroepen voor wat afscheidsfoto’s, iedereen een dikke kus gegeven en daar ging ik dan…. door de douane.....

Nog 1 keer achterom gekeken en met een traantje in mijn ogen, mijn paspoort ter controle aan de douanebeambte afgegeven. Eindelijk was het dan zover, Celes die na al haar reizen, nog nooit alleen gevlogen had en na zo een emotionele dag, stonden de tranen wederom in mijn ogen en waarom? Ik ging tenslotte de reis van me leven maken….

De vliegreis naar Singapore verliep gelukkig allemaal goed. Ik had een stoel gekocht met veel beenruimte en die heb ik ook zeker gekregen. Met mijn beentjes gestrekt, al rustend op mijn gestapelde tassen, heb ik heerlijk de ene film na de andere gekeken.

Na 13 uur zette het vliegtuig eindelijk het landingsgestel aan de grond, wat een super gevoel gaf. Ik hoefde nu nog maar 6 uurtjes te overbruggen op het vliegveld van Singapore, voor ik mijn reis naar Australië voort kon zetten. Op het vliegveld vond ik al snel een aantal computers met internet toegang, waar een ieder gratis gebruik van mocht maken. Super toch?!

Ook was er boven op het dakterras een rookruimte waar ik lekker even in model kon trekken, na 13 uur gevangen gezeten te hebben. Ik heb me hier erg goed vermaakt en het klopt wat mensen zeggen over alleen reizen, je hebt continue aanspraak. Zo heb ik ook mensen voorzien van sigaretjes, wat achteraf niet zo slim van me was, want wat bleek nou…. Celes had bij aankomst in Singapore nog een half pakje sigaretten en uiteraard een tax free slof. Deze mocht niet open gemaakt worden en de mensen die door hun rookwaren heen waren, kwamen bij mij lekker bietsen. Uiteindelijk was ik er ook doorheen en het erge was, ik had het niet eens door! Me slof aanbreken was niet toegestaan en laat me nou ook nog de pech hebben, dat mijn vlucht 2 uur vertraging had!! Enfin, 6 uur wachten werden er 8 en ik was enorm blij dat het vliegtuig van Jetstar eindelijk de lucht in ging.

Aangekomen in Australië, had ik al mijn documenten al in de aanslag. We werden begroet door grote, sterke douane mannen met grote enge honden. Uiteraard liepen zij mij straal voorbij ;-) (best jammer want met een van die kerels had ik best een beschuitje willen eten!!) Na vele controleposten en nog meer honden, mocht ik als 1 van de weinige linearecta naar buiten, zonder de tassencontrole!! Heb ik me daar nou een week lang druk om gemaakt?

Buiten stond Onno me al op te wachten en na een dikke knuffel, zijn we in de taxi gestapt en naar Darwin sailing club in Fanny bay (grote verzamel plaatst voor zeilers) gereden. Hier aangekomen, zijn we met zijn dinghy naar de boot gevaren welke ongeveer een 800 meter uit de kust lag. Aan boord mijn spullen fijn een plekje gegeven en genoten van een heerlijk, sterk bakkie pleur.

Tijdens de afgelopen dagen heb ik me prima vermaakt, mijn ogen uitgekeken, leuke mensen ontmoet en de planning voor de reis met Onno gemaakt. Hiervoor ook alle zeekaarten bestudeert, het navigatiesysteem doorlopen, waypoints uitgezet en de cruizingguides van onze aankomende bestemmingen doorgenomen. Het viel me allemaal erg mee, maar goed nu nog het uitvoeren ervan!

Ook zijn we meerdere malen met het dinghy naar de wal gevaren, om hier vervolgens na een kleine 10 minuten lopen, de bus te pakken naar het centrum. Je betaalt hier 2 Australische dollar voor de bus en met het bonnetje wat je van de buschauffeur krijgt, kun je vervolgens 3 uur lang gratis reizen. Hier hebben we boodschapjes gedaan, voor de paar dagen dat we hier zijn en natuurlijk voor de weken, die we op zee zitten!

Ook hebben we een aantal reparaties uitgevoerd wat varieerde van schroeven vastdraaien en het plakken van het zeil, tot het monteren van het nieuwe anker. Onno aan het anker, ik aan het stuur!

Vandaag hebben we de laatste voorbereidingen getroffen. Zo hebben we water en diesel geladen, zijn we uitgeklaard bij de douane, hebben we een afscheid genomen van een spaans stel onder het genot van een lekker rood wijntje (jaja ik heb rode wijn gedronken, wat ik nog als lekker heb ervaren), zijn we naar een vredesrechter geweest, die een handtekening onder een document heeft gezet, waarin ze verklaard dat we nog in leven zijn (hihi) en zijn we naar het postkantoor geweest om deze te posten. Tevens nog naar de supermarkt geweest, waar ik nog wat sigaretjes wilde inslaan voor de aankomende periode. Ik vroeg hier een pakje Marlboro, waarop de verkoopster mij 16 dollar vroeg!!!! Das godnonderjuh toch zeker niet normaal!!!

Morgen ochtend gaan we voor de laatste keer naar wal om vers fruit en groente in te slaan en om heel eerlijk te zijn kan ik niet wachten om te vertrekken. Op naar onze volgende bestemming; the Christmas Islands. Hier hopen we over ongeveer 14 dagen aan te komen. Morgen middag om 13.00 uur halen we de dinghy aan boord, lopen we voor de laatste keer alles na en kunnen we het anker lichten……

Ik kijk me ogen uit en maak zo veel leuke dingen mee, het is eigenlijk teveel om op te noemen. Neem nou vandaag. Ik ging even wat drinken bij de sailing club, waar een kerel mij heeft proberen te strikken, beter gezegd nog, proberen om te kopen, om met hem mee te varen. Hij zocht ook een zeilpartner en ik viel wel in de smaak….. Wat denk je zelf??? Leuk geprobeerd maar ik zit prima hier op de Sogno d’ Azul!!!

Op dit moment ruikt het super hier, want Onno is wederom zijn kookkunsten aan het tonen. Fijn dat zijn hobby koken is! Ik ga nu de tafel dekken en op de uitkijk staan voor onze dolfijn vriendjes, die nu elke avond met zonsondergang even gedag komen zeggen.