WEEKJE BUBBLES / AMAZONE RIVIER

Het zeilen aan bood van Bubbles is meer dan leuk, gezellig en ontspannen. Alles mag en er zijn praktisch geen regels.

De eerste paar dagen verliepen dus ook erg ontspannen, hadden we heerlijk zeilweer en zat ik voor het eerst aan boord van Bubbles met mijn bikini aan!! Een aangename verandering als ik terug denk aan de koude dagen op zee voor de kust van Zuid Afrika, waar 3 lagen kleding een vereiste was.

Voor we er erg in hadden, zaten we in mum van tijd al op de helft van de totaal afgelegde zeemijlen. Op deze bijzondere dag (half way day) wordt er altijd een klein feestje gevierd en heeft ieder bemanningslid recht op een zoetwater douche, wordt er een cake gebakken en is half way day dus automatisch ook cakeday, Nesquickday, movieday etc.

Overdag hielden de heren zich in het zonnetje bezig met het perfect afdichten van de boot, ter voorbereiding van de vele regenbuien in de Amazone rivier, terwijl Rebecca in haar bikini de benodigde schroeven hiervoor gebruiksklaar maakte en werkte ik aan mijn kleurtje, door in het zonnetje al het geroeste gereedschap eens flink onder handen te nemen.

Tegen de middag waren we allen erg hongerig van het harde werken en besloot ik samen met Rebecca het kombuis in te duiken om rijk gevulde boterhammen klaar te maken. Toen bleek dat al het brood al door de heren verorbert was, gingen we de uitdaging van zelfgemaakte pizza's aan. Terwijl ik me met het deeg bezig hield (en dat zonder recept), zocht Rebecca naar een heerlijk swingend cdtje, naar ingredienten voor de pizza's en naar een wijnfles, om het deeg mee uit te rollen.

We maakten 4 verschillende pizza's te weten Kaas-Kip-Tonijn-Worst.

We hadden helaas geen oven tot onze beschikking, maar een pan met deksel op laag vuur zou volgens ons ook moeten werken. En ja hoor, de dames hadden punten gescoord, waarbij de Tonijn pizza als beste uit te test kwam, en daarmee een ieders favouriet was!

Op deze bijzondere passage hebben we als toetje ook popcorndag officieel ingehuldigd. Het begon als een normale popcorn partij, maar zoals altijd op zee, kreeg het een interessante toevoeging ;-) Alex was bezig met het maken van een 'dressing' voor over de popcorn. Hij liet een soeplepel vol met boter en een halve kilo aan suiker caramalliseren, maar daar het op zee nooit gek genoeg kan, vond ik nog een zakje cacao poeder, voegde dit toe aan de mix, goot het mengsel over de versgepofte popcorn, liet Alex met veel kracht en geweld een paar minuten schudden, even laten afkoelen en je hebt chocolade-caramel popcorn, dat kan concurreren met alles wat een landrot zou kunnen verzinnen ;-)

De zonsondergang was deze avond ver boven gemiddelde met rose en sinaasappel gekleurde wolken op een nachtelijke basis, echt zo ontroerend mooi. Zoiets heb ik nog niet vaak gezien en terwijl de zon bijna onder ging, schoot ik mijn foto's, probeerde ik wat instellingen uit, om deze zonsondergang op een kleurrijke manier vast te leggen van het water en de wolkenpartijen. Deze opname beschouw ik als de beste opnamen van mijn zeiltrip tot nu toe!

# Ik maakte tevens elke dag een vissen-dansje, daar we allemaal wel te porren waren voor een lekkere moot verse vis. Echter, op de bijna 1 gevangen tonijn aktie, moesten we het doen met de vele vliegende vissen, die elke nacht aan boord sprongen en heb ik dus verdomd weinig indruk gemaakt.....#

Met een wind van 15 a 20 knopen op de balk, verliep de passage langs de kust van Brazilie dus erg lekker. Op weg naar de Amazone rivier, die een vijfde van de wereld van vers water voorziet, besloten we regelmatig te checken, tot hoever deze rivier de oceaan instroomt.

Op de 4de dag (250 mijl uit de mond) zijn we begonnen met het nemen van monsters naar het zoutgehalte in het water. Het enige meetinstrument wat we hadden was echter onze smaakpapillen.

Na de eerste testronde met Alex in de Jury, verklaarde Diego; 100% zout, Rebecca; heel erg zout en ik; zeker niet zoet. De volgende dag (200 mijl uit de mond) werd geroepen; 75% zout, niet echt zout en zoeter.

We hebben dus kunnen vaststellen, dat hoe dichter we bij de Amazone rivier kwamen, het zoutgehalte in het water wel degelijk afnam.

Alex heeft elke dag een gedetailleerd logboek bij gehouden van onze waarnemingen, mocht iemand geinteresseerd zijn in onze wetenschappelijke gegevens ;-)

Toen we eindelijk de Amazone rivier bereikt hadden, wekte Diego Alex en mij om 05.00 uu rop, om de wacht van hem over te nemen.

We zouden nu 2 aan 2 de wachten gaan lopen, omdat de Amazone rivier bekend staat om de vele vissersnetten, puin en drijvende boomstammen en zodoende nam Alex het roer en stond ik voor op het dek met een spotlight op de uitkijk voor vuil en fuiken.

Terwijl de zon opkwam begonnen we voor het eerst het water van de Amazone te zien. Het was een interessant gevoel, omdat we niet helemaal konden vaststellen of we op een rivier of open oceaan vaarden. We zagen om ons heen enkel bruingeel rivierwater, maar omdat er geen land te zien was (de monding van de Amazone is 200 mijl breed) en we een constante 15 knopen wind bleven houden, leek het net alsof we op open zee waren gebleven.

Een uur later verlichte de wind en heb ik de spinnaker (Franky) gehezen, tot grote vreugde (en nieuwsgierigheid) van de vele vissersboten die we passeerden.

Op het moment dat ik weer plaats had genomen in de cockpit, zagen we beide een speedboot op volle snelheid op ons afkomen en bereidde ik me mentaal voor op een aanval van piraten. Tot mijn grote opluchting was het een loodsboot die met veel toeters en bellen, enkel een kijkje kwam nemen en na het blazen van hoorn, er ook zo weer vandoor was.

Omdat we slechts op een paar mijl van de evenaar verwijderd waren, was de temperatuur aan boord net een sauna. Zelfs met alle luiken open, bliezen we niet genoeg sauna hitte weg en zwommen we bij het ontwaken al in ons eigen zweet.

Gelukkig kregen we aan het eind van de ochtend twee enorme regenbuien, wat niet alleen lekker was om af te koelen, maar ook voor het optoppen van de watertanks ;-)

De volgende dag werden we door de eerste Amazone regenstorm getroffen. De inktblauwe wolken kwamen op ons af en voordat we het wisten, kregen we met +30 knopen wind te maken. De golven sloegen door de toenemende, uitstromend getij behoorlijk ongemakkelijk tegen de boot en hadden we enkel nog maar een paar meter zicht.

We gooiden 2 ankers uit, daar de tegenwaarste stroming zo sterk was en we negatieve mijlen begonnen te maken. Daarbij moesten we ook het fokzeil bijzetten, om enigszins recht en vast te blijven liggen.

We waren allemaal doorweekt en door de enorme wind, was het inmiddels ijskoud geworden, dat we Alex om warme chocolademelk vroegen... Tja, als je me een paar uur eerder had verteld, dat we warme chocomelk op de Amazone rivier zouden drinken, zou ik je voor gek verklaren...

Een paar minuten later stonden we alle vier, rillend en nippend van onze warme chocolademelk te genieten en probeerde we enigszins warm te worden en dat op slechts een paar mijl van de evenaar!

Een paar uur later kregen we te maken met een toenemende, instromend getij en met maar een klein beetje wind, hadden we een snelheid van wel meer dan 8 knopen!!

Toen het donker begon te worden, zagen we de gloed van de havenstad Belem. Om 22.00 uur zagen we de skyline van Belem, al leek het verdomd veel om Miami en om 23.00 uur lieten we het anker te water en lagen we voor een kade met uitzicht op vele terrasjes en genoten we de spelende liveband.

Ik sliep die avond buiten aan dek met Diego om de wacht te houden, daar 15 pk buitenboord motoren, dinghy's en meer electrisch geneuzel voor vele een collectie item is .... Op 2 opvarende kayakkers na, is er gelukkig niets gebeurd, beschadigd en gestolen.